Οι αρνητές του AIDS αναφέρονται συχνά στο γνωστό φαινόμενο ορισμένων ατόμων με HIV που ζουν υγιεινά για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς θεραπεία, ως απόδειξη ότι ο HIV δεν προκαλεί AIDS.
Ωστόσο, η ύπαρξη αυτών των προσώπων δεν αναιρεί την επιστήμη για το HIV/AIDS και παρά τους ισχυρισμούς των αρνητών για το αντίθετο, οι έρευνες σχετικά με το πώς το ανοσοποιητικό σύστημα αυτών των ατόμων ελέγχει τον HIV για μεγάλο χρονικό διάστημα αποτελούν προτεραιότητα για τους επιστήμονες.
Η άρνηση του AIDS μπορεί να γίνει κατανοητή, αν δούμε αυτό το κίνημα ως ένα είδος Θρησκείας. Οι αρνητές αναφέρονται στα φάρμακα και την επιστήμη του HIV ως «ορθοδοξία», δίνοντας τους ένα θρησκευτικό πλαίσιο, και φαντάζονται τους εαυτούς τους σε έναν αντιστασιακό, οραματικό ρόλο.
Οι κοινωνικοί επιστήμονες βρίσκουν τυπικά χαρακτηριστικά θρησκειών σε πολλές από τις λειτουργίες που ακολουθούν οι αρνητές. Ειδικά, διατηρούν μια έντονη κοσμοθεωρία του στυλ “εμείς-εναντίον-αυτών”. Όσοι ανήκουν στην ομάδα των αρνητών αισθάνονται ανώτεροι και διωκόμενοι διότι γνωρίζουν απόρρητα μυστικά και κρυμμένες αλήθειες. Πιστεύουν ότι οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, η φαρμακευτική βιομηχανία, οι ερευνητές, οι κλινικοί γιατροί, τα Ηνωμένα Έθνη, οι ακτιβιστές, τα ιδρύματα και οι οργανώσεις για το HIV, είναι όλοι ενωμένοι σε μια ανώτερα κατευθυνόμενη παγκόσμια διαπλοκή, την οποία ο αρνητής Clark Baker [πρώην τροχονόμος], αποκαλεί «τη σημαντικότερη εγκληματική συνωμοσία που έχω φανταστεί ποτέ”, με σκοπό να εξοντώσει όλους τους υγιείς ανθρώπους με τοξικά φάρμακα, για το κέρδος.
Το δόγμα και η πολιτική κατήχηση των αρνητών του AIDS
Πολλοί αρνητές ακολουθούν εναλλακτικές θεραπείες και υιοθετούν πνευματικές πεποιθήσεις, συμπεριλαμβανομένων πρακτικών αλλοίωσης συνειδήσεων, που είναι χαρακτηριστικές των θρησκευτικών δογμάτων. Ξεχωρίζει η χρήση της ύπνωσης από το HEAL-New York. Τα μέλη πιστεύουν ότι όταν οι άνθρωποι μάθουν ότι είναι οροθετικοί αυτό αμέσως τους κάνει να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν. Ο ηγέτης της HEAL, Michael Ellner, χρησιμοποιεί την ύπνωση για να βγάλει τους ανθρώπους από τη θανατηφόρα «Ζώνη του AIDS”.
Ο αρνητής Michael Geiger είναι ένας άλλος οπαδός των «επικίνδυνων» σκέψεων, κατηγορώντας ακόμα και έναν άλλο αρνητή ότι βοήθησε στο θάνατο της Christine Maggiore επειδή ανησυχούσε για την υγεία της. Μια άλλη αρνήτρια, η Celia Farber κατηγορεί την “ορθοδοξία του AIDS” για από απόσταση ψυχική ανθρωποκτονία: “Αυτό είναι βουντού, το κάνουν και στη Manto [υπουργό Υγείας της Νότιας Αφρικής και αρνήτρια]. Είναι σπαρακτικό. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι σκότωσαν την κόρη της Maggiore με τα βουντού τους”.
Οι οροθετικοί αρνητές που πεθαίνουν από AIDS συχνά αποκαλούνται μεταθανάτια ως ψεύτες και κρυφοί τοξικομανείς. Όταν πέθανε Raphael Lombardo, ο γνωστός Peter Duesberg έγραψε: “Εκ των υστέρων, νομίζω ότι η επιστολή προς την οικογένειά του ήταν πολύ καλή για να είναι αληθινή. Φοβάμαι τώρα, ότι δεν ήταν ο καλός άνθρωπος που ήθελε να δείξει.” Ο Duesberg εννοούσε ότι ο Lombardo έλεγε ψέματα για τη χρήση ναρκωτικών.
Δημιουργώντας παρίες
Όπως όσοι εξέρχονται από ένα θρησκευτικό δόγμα, έτσι και οι πρώην αρνητές αντιμετωπίζονται με εξαιρετική εχθρότητα. Ο Δρ. Joseph Sonnabend ήταν ένας από τους πρώτους γιατρούς στη θεραπεία ατόμων με AIDS. Επέμενε ότι ο HIV όντως προκαλεί το AIDS, ήταν προσεκτικός στην συνταγογράφηση αναπόδεικτων εναλλακτικών θεραπειών και αναγνώρισε ότι παράγοντες, όπως η χρήση ναρκωτικών και τα συχνά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, επηρεάζουν τον κίνδυνο ενός οροθετικού ατόμου για την εκδήλωση της λοίμωξης και την ταχύτητα εξέλιξης της νόσου.
Οι αρνητές συχνά έλεγαν ότι ο Sonnabend είναι ένας από τους δικούς τους. Όταν χρησιμοποιήθηκαν κλιπάκια από λεγόμενά του στην ταινία των αρνητών «House of Numbers» για να υποστηρίξουν τη θεωρία των αρνητών, ο Sonnabend απάντησε με ένα καυστικό blog στο Poz.com, αποκηρύσσοντας το μήνυμα της ταινίας, επιβεβαιώνοντας ότι ο ιός HIV προκαλεί το AIDS και ότι τα αντιρετροϊκά φάρμακα σώζουν ζωές. Ο Sonnabend αμέσως κατηγορήθηκε από τους αρνητές για προδοσία της θρησκείας τους. Σε ένα φόρουμ, ο “Ellis” έγραψε: “Είσαι ένας αηδιαστικός απατεώνας, που εξαγοράστηκες με δολάρια και υπέκυψες στη δημοσιότητα. Ποιος νοιάζεται αν ο HIV προκαλεί το AIDS, ή αν δέκα χιλιάδες πράγματα προκαλούν το AIDS; Ντροπή σου, ντροπή σου, ντροπή σου. Είσαι ένας πουλημένος!”.
Ελέγχοντας το κοπάδι
Ο Peter Duesberg έλεγε πάντα ότι το AIDS είναι αρρώστια των ομοφυλόφιλων ατόμων επειδή χρησιμοποιούν poppers και κάνουν ασυδοσίες και κατηγορεί ως ψεύτες όσους οροθετικούς λένε ότι δεν είχαν καμία τέτοια συμπεριφορά.
Εντός της λατρείας των αρνητών, το περιβάλλον ελέγχεται και τα μέλη της είναι απομονωμένα. Για τους αρνητές που δεν ανήκουν σε κάποια κάστα, αυτό επιτυγχάνεται μέσω του διαδικτύου και μέσω κλειστών ομάδων. Όσοι άνθρωποι ανησυχούν για τον ιό HIV, προτρέπονται να μην κάνουν το τεστ αντισωμάτων, να αποφεύγουν τη λήψη πληροφοριών σχετικά με το AIDS και να μένουν όσο πιο μακριά μπορούν από αναγνωρισμένους γιατρούς.
Ορισμένοι οροθετικοί αρνητές αψηφούν την απαγόρευση της θεραπείας του HIV όταν αναπτύσσουν AIDS, αρχίζουν τα αντιρετροϊκά και επανέρχονται αμέσως υγιείς. Αλλά αντί να εγκαταλείψουν την άρνηση, πολλοί προσπαθούν να δώσουν μια εναλλακτική εξήγηση για την επιτυχία της αντιρετροϊκής θεραπείας. Η Noreen Μάρτιν επιμένει ότι το AIDS της δεν είναι ιογενές: “Η δική μου εμπειρία με το AIDS οφείλεται σε μια αρνητική στάση ζωής σε θέματα υγείας. Όταν ήμουν πολύ άρρωστη, πήρα τα φάρμακα, έτρωγα υγιεινά, έπαιρνα πάνω από 50 συμπληρώματα την ημέρα και είχα μια καλή στάση. Έτσι, μέσα σε λίγους μήνες ήμουν μια χαρά”. Σταμάτησε τα αντιρετροϊκά φάρμακα για τρία χρόνια. “Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου”, έγραψε, “η κόπωση σιγά σιγά επέστρεψε, τα CD4 μου έπεσαν και το ιικό μου φορτίο αυξήθηκε σε πάνω από 3 εκατομμύρια. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν βασίστηκα στους δύο αυτούς αριθμούς, διότι μετά από εκτενή έρευνα, συνειδητοποίησα ότι δεν σχετίζονται με την υγεία. Ήταν άλλες καταστάσεις που προκάλεσαν τα προβλήματα και τα αντιρετροϊκά φάρμακα ήταν τόσο ισχυρά ώστε να τα κρατήσουν σε απόσταση… Το περασμένο φθινόπωρο, αισθανόμουν πολύ κουρασμένη, αναιμική και είχα λεμφαδενοπάθεια για μήνες, πήρα τα αντιρετροϊκά φάρμακα, γιατί μετά βίας μπορούσα να σηκωθώ από τον καναπέ και δεν μπορούσα να λειτουργήσω”. Η υγεία της βελτιώθηκε περαιτέρω.
Ο απογαλακτισμός
Ορισμένοι οροθετικοί αρνητές δεν είναι σε θέση να αγνοήσουν την εμπειρία τους και υπαναχωρούν από τη ρητορική της λατρείας των αρνητών του AIDS. Ένας κουρασμένος αρνητής, οροθετικός από το 1996, έγραψε: “Ειλικρινά, σε αυτό το σημείο έχω αγανακτήσει από τις ερωτήσεις. Κάποιοι από εμάς εδώ αντιμετωπίζουν παράξενα παρόμοια συμπτώματα. Μερικοί γνωστοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ακριβώς όπως οι ορθόδοξοι ιατροί έλεγαν. Πότε θα ασχοληθούμε με σημαντικά ερωτήματα, παρά να επαναλαμβάνουμε τα λόγια «Ζώνη του AIDS» ξανά και ξανά; Δεν είμαι σε καμία ζώνη του AIDS, αλλά κάτι συμβαίνει πέρα από τον έλεγχό μου. Ποτέ δεν ήμουν πιο κοντά στη λήψη του Atripla, από ότι είμαι σήμερα. Δεν μου αρέσει που γράφω κάτι τέτοιο… αλλά είναι αλήθεια”.
Παρόλα αυτά, είναι πολύ δύσκολο για τους πιστούς να απελευθερωθούν από την άρνηση του HIV. Οι αρνητές χτίζουν την κοσμοθεωρία τους, την ύπαρξή τους πάνω σε έναν ετοιμοπόλεμο ηρωισμό, τη σταδιοδρομία τους στη δημοσιογραφία και την εναλλακτική ιατρική και τα δίκτυα των κοινωνικών τους σχέσεων γύρω από την άρνησή τους για την επιστήμη και την ιατρική. Έχουν πολλά να χάσουν αν αναγνωρίσουν ότι απλά έκαναν λάθος. Αλλά όσο οι θεραπείες για τον ιό HIV γίνονται όλο και καλύτερες και οι άνθρωποι με HIV ζουν μακρά και υγιή ζωή χάρη σε αυτές, η ψυχολογική ώθηση να αρνηθούν αυτό που ήταν κάποτε μια τρομερή διάγνωση, μειώνεται.
Υπάρχουν αρνητές του AIDS στη χώρα μας;
Όχι μόνο υπάρχουν, αλλά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στο βωμό της τηλεθέασης, τους προβάλλουν, τους αποθεώνουν, τους βραβεύουν και τους αναδεικνύουν σε κοινωνικά πρότυπα, συμβάλλοντας έτσι στην εξάπλωση της επιδημίας του AIDS στην Ελλάδα.
Από το 2006, με τη βοήθεια ιδιωτικών αλλά και κρατικών μέσων ενημέρωσης, το κίνημα των αρνητών του AIDS στην Ελλάδα κατάφερε να πείσει πολλούς απελπισμένους οροθετικούς είτε να διακόψουν τη θεραπεία τους, είτε να μην την λάβουν ποτέ. Κατάφερε να δημιουργήσει σε πολλούς αφελείς ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι ο ιός HIV δεν υπάρχει και άρα δεν χρειάζεται να λαμβάνουν κανένα μέσο προφύλαξης στις σεξουαλικές τους επαφές. Τα αποτελέσματα γνωστά. Πολλοί οροθετικοί αρρώστησαν και άρχισαν υποχρεωτικά τη θεραπεία τους προκειμένου να μην πεθάνουν από AIDS και πολλοί οροαρνητικοί μολύνθηκαν με τον ιό HIV κάνοντας ελεύθερα sex.
Ο διευθυντής της Μονάδας ΑΙDS του νοσοκομείου «Ανδρέας Συγγρός» κ. Βασίλης Παπαρίζος ανφέρεται στους αρνητές του στην Ελλάδα σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα… “Το Βήμα”.
Τα φάρμακα και οι αρνητές
Η νοσηλεία στη Μονάδα είναι πλέον σπάνια.
Αυτή την περίοδο νοσηλεύονται 2 ασθενείς- «αρνητές» φαρμάκων. Δεν έκαναν αγωγή με το επιχείρημα της τοξικότητας των φαρμάκων: «Από το 1996 και μετά τα φάρμακα σήκωσαν κυριολεκτικά από τα κρεβάτια τους καταδικασμένους σε θάνατο ασθενείς και τους έστειλαν στη δουλειά τους.
Ήταν ένα μικρό θαύμα. Τα αρχικά εκείνα φάρμακα, που έσωσαν κόσμο, είχαν ομολογουμένως έντονες παρενέργειες. Σήμερα οι καινούργιες γενιές φαρμάκων είναι πιο αποτελεσματικές και πιο ασφαλείς. Έχουμε πάρα πολλούς συνδυασμούς, ώστε βρίσκουμε το σχήμα που ταιριάζει στον ασθενή. Δεν είναι θέμα άρνησης φαρμάκων αλλά άρνηση της νόσου. Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί σε όλα τα νοσήματα που έχουν ισχυρό κοινωνικό στίγμα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό μιας κυρίας η οποία στην ιστοσελίδα της διατείνεται ότι το ΑΙDS είναι εφεύρεση των γιατρών για να πουλάνε φάρμακα, τη στιγμή που η ίδια έχει διασύνδεση με γερμανίδα γιατρό και ούτε λίγο ούτε πολύ προτείνουν στους ασθενείς να διακόψουν τη θεραπεία τους και να πάρουν κάποιες συγκεκριμένες πολυβιταμίνες. Έχω ακούσει από ασθενή μας ότι πληρώνει 160 ευρώ για αυτό το κουτί. Πάντα κάποιο νερό Καματερού θα υπόσχεται το θαύμα, το οποίο τελειώνει μόλις ο ασθενής μπει κατακρημνισμένος από την αρρώστια στο νοσοκομείο, όπως συνέβη και τώρα με τα 2 αυτά περιστατικά. Οταν γίνεις μπλε, λες:“Δεν θέλω να το ξαναπάθω αυτό, να μπω στην Εντατική, δεν θέλω να ξανακάνω χημειοθεραπεία για Καπόζι…”. Δυστυχώς, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όταν κάποιος αποκτά αυτή την πείρα, έχει ήδη μπει σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Η δική μας προσπάθεια είναι να ξεκινάει η αγωγή πολύ νωρίς, πριν από τα κλινικά ευρήματα».
Τον τελευταίο χρόνο, οι αρνητές του AIDS στην Ελλάδα σχεδόν εξαφανίστηκαν. Σε αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι η υγεία της νεαρής ηγέτιδάς τους άρχισε νομοτελειακά να παίρνει την κάτω βόλτα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η ιστοσελίδα των αρνητών να εξαφανιστεί από τις μηχανές αναζήτησης του ίντερνετ και το φόρουμ των αρνητών να πέσει σε μαρασμό, να μην δοθεί καμία νέα συνέντευξη στα ΜΜΕ, να μην εκδοθεί κανένα καινούργιο βιβλίο και να μην γίνει κανένα νέο “διαφωτιστικό” – με το αζημίωτο πάντα – σεμινάριο.
Η πίστη στην άρνηση του AIDS μπορεί να προσφέρει μια ευκαιριακή αυτοϊκανοποίηση, αλλά τελικά χωρίς την κατάλληλη ιατρική φροντίδα και φαρμακευτική αγωγή, όλοι οι οροθετικοί αρνητές συνήθως υποκύπτουν στις επιπλοκές της νόσου.
Ίσως, σύντομα οι μόνοι αρνητές του AIDS θα είναι κάποιοι λίγοι οροαρνητικοί άνθρωποι που θα βρίσκονται μακριά από τις κοινότητες που πλήττονται περισσότερο από την επιδημία, και έτσι η θρησκεία τους δεν θα ενοχλεί καθόλου.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…