Ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος “Θετική Φωνή” θα δώσει το παρόν στο Παγκόσμιο Συνέδριο του AIDS που θα διεξαχθεί από τις 18 εως τις 23 Ιουλίου 2010 στη Βιέννη.
Τετραμελής αποστολή του συλλόγου που αποτελείται από τον πρόεδρο, τον αντιπρόεδρο, τη γενική διευθύντρια και ένα μέλος, θα βρίσκεται στο Παγκόσμιο Συνέδριο του AIDS στη Βιέννη και θα καλύπτει λεπτό προς λεπτό όλα όσα συμβαίνουν σε αυτή τη σημαντική διοργάνωση.
Μπορείτε να διαβάζετε τα νέα από το συνέδριο, παρακολουθώντας το Twitter του συλλόγου, που υπάρχει στο δεξί μέρος της ιστοσελίδας μας.
Διαβάστε τις καθημερινές ανταποκρίσεις των μελών της Θετικής Φωνής από τη Βιέννη
Είμαστε στη Βιέννη
Η τετραμελής αντιπροσωπεία της Θετικής Φωνής συγκεντρώνει επιστημονική κατάρτιση, διεθνές προφίλ, ΜΜΕ, γενικές και ειδικές γνώσεις και δυνατότητα καταγραφής των πάντων σε βίντεο.
Το παγκόσμιο συνέδριο γίνεται σε μια πόλη, που όπως είπε η Briggite Schmied, local co-chair, επιλέχθηκε προσεκτικά καθώς είναι ουσιαστικά η σύνδεση της Δυτικής με την Ανατολική Ευρώπη.
Η Βιέννη έχει σίγουρα κάτι πολύ σημαντικό που την ενώνει με την Ανατολική πλευρά της Ευρώπης: ένα από τα μεγαλύτερα και πιο αξιολάτρευτα ποτάμια, το Δούναβη.
Πρώτη επαφή με το συνέδριο οι συνεντεύξεις τύπου
Στο πάνελ σημαντικοί άνθρωποι που έχουν δώσει την ψυχή τους για την αντιμετώπιση του HIV/AIDS: ο Julio Montaner, o Yves Souteyrand, η Paula Akugizibwe, επίτροποι της ΕΕ, βιολόγοι που καταθέτουν προτάσεις για την έρευνα για το εμβόλιο και τη θεραπεία, εκπρόσωποι της UNAIDS.
Και μεταξύ όλων αυτών μια πασίγνωστη φυσιογνωμία, η Annie Lennox
Όσο και να προσπαθεί να φανεί όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι, το γκλάμουρ και η λάμψη που εκπέμπει εδώ και 30 περίπου χρόνια μέσω της διεθνούς καριέρας της στο τραγούδι δεν την αφήνει. Είναι εκεί, φορώντας ένα απλό μαύρο μπλουζάκι με το σλόγκαν HIV POSITIVE – SING, και από τα διαπεραστικά πράσινα μάτια περνά ορισμένες φορές την απορία και άλλες την ελπίδα.
«Όταν πήγα πρώτη φορά στην Αφρική και είδα χιλιάδες γυναίκες οροθετικές να γεννάνε παιδιά και να έχουν ακόμα την απορία για το πού κόλλησαν (καθώς το έμαθαν λίγο πριν τη γέννα) και την αγωνία για τα παιδιά τους αναρωτήθηκα: είναι δυνατόν να αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα πλέον τέτοια προβλήματα; Στο σπίτι μου στην Ευρώπη πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς γίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που να υποφέρουν από το στίγμα και τη διάκριση ως οροθετικοί… τουλάχιστον αυτό είναι ένα θέμα που η Αφρική δεν το έχει καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της υποσαχάριας Αφρικής είναι οροθετικοί… και καθόλου δεν με κάνει να γελάω όλη η αυτή η γελοία κατάσταση».
Ο εκπρόσωπος της UNAIDS αναφέρεται στο νέο σλόγκαν που ο Οργανισμός υιοθετεί στην αυγή της νέας δεκαετίας: μηδενικά νέα κρούσματα, μηδενικοί θάνατοι, μηδενική διάκριση και στίγμα.
Ο υπουργός υγείας της Αυστρίας κάθεται με εμφανή δυσκολία δίπλα στην Annie Lennox και προσπαθεί να εξηγήσει με ποιο κριτήριο ενώ όλοι απαιτούν περισσότερα κονδύλια για την πανδημία σε παγκόσμιο επίπεδο, η κυβέρνησή του αποφάσισε ότι για τα επόμενα 4 χρόνια δεν πρόκειται να δώσει δεκάρα τσακιστή για το HIV/AIDS. Κοκκινίζει όλο και περισσότερο και καταλήγει μόνο σε ευχολόγια και σε δηλώσεις συμπαράστασης. Λίγο αργότερα το περίπτερο της Αυστρίας, ένα από τα πιο καλοφτιαγμένα κατά τα άλλα μεταξύ των χωρών αντιπροσωπειών, κατακλύζεται από εκατοντάδες ακτιβιστές και αποδοκιμάζεται. Ο ίδιος ο υπουργός αμήχανος και κατακόκκινος παρακολουθεί αυτή την εξέλιξη, ανήμπορος να δώσει μια σοβαρή απάντηση για τη στάση της κυβέρνησής του.
 |
| Julio Montaner |
Ο Julio Montaner εξηγεί:
«Δεν μπορούν να μας ζητάνε να καταλάβουμε την οικονομική κρίση ως αιτία για την παύση των κονδυλίων στην έρευνα, στην πρόσβαση στα φάρμακα, στην αντιμετώπιση του στίγματος και της διάκρισης. Πριν ένα χρόνο οι κυβερνήσεις συμφώνησαν στην αναγκαιότητα και βρήκαν δισεκατομμύρια για τους φίλους τους τις τράπεζες… πρόσφατα η Ευρωπαϊκή ένωση και το ΔΝΤ βρήκαν τα δις που χρειαζόταν η οικονομία της Ελλάδας (και το τονίζω η οικονομία). Επομένως χρήματα υπάρχουν. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η αντιμετώπιση του HIV/AIDS είναι θέμα προτεραιοτήτων.»
Τα μέλη της Θετικής φωνής είμαστε μαζί με τους ακτιβιστές και φωνάζουμε για τις ψεύτικες υποσχέσεις.
Το τεράστιο πανό που γράφει «Δεν υποχωρούμε – δώστε κεφάλαια για το AIDS», κάνει το γύρω του χωριού, το γύρο των διαδρόμων και καταλήγει μέσα στο plenary session, δίπλα στο εμβρόντητο VIP κοινό και φυσικά σταματά τη φυσιολογική ροή της εκδήλωσης. Συνθήματα κυριαρχούν στο χώρο για περίπου 20 λεπτά και φέρνουν σε δύσκολη θέση την ασφάλεια και τις αντιπροσωπείες των κρατών που αμήχανα παρακολουθούν την εξέλιξη. Οι διαδηλωτές παρακαλούμαστε να αποσυρθούμε από την εξέδρα για λόγους ασφαλείας και συνεχίζουμε να παρακολουθούμε στο πίσω μέρος. Το μήνυμα του Μπαν Κι Μουν κερδίζει το χειροκρότημα. Όλοι οι ομιλητές έδωσαν σημαντικές πληροφορίες και σε ορισμένες στιγμές κατάφεραν να παρασύρουν το πλήθος και να εισπράξουν επευφημίες. Για μια ακόμα φορά ο υπουργός της Αυστρίας ανεβαίνει να μιλήσει και η μισή αίθουσα αδειάζει ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Το 18ο συνέδριο έχει ξεκινήσει και δεν θα είναι καθόλου ήρεμο όπως φαίνεται, παρόλο που η Βιέννη ως πόλη σε βοηθά να ηρεμήσεις και να αναπνεύσεις: Rights here, right now!
ΥΓ: Να υπογραμμίσω την παντελή έλλειψη της οποιασδήποτε εκπροσώπησης της χώρας μας από έναν κρατικό φορέα στο συνέδριο. Πουθενά σε κανένα booth δεν υπάρχει η Ελλάδα, το Υπουργείο Υγείας ή το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Ξεκίνησαν οι συσκέψεις, τα workshop, οι διαλέξεις, τα πάνελ.
Το πρόγραμμα είναι τόσο σφιχτό που δεν ξέρεις τι να πρωτοπαρακολουθήσεις. Κάθομαι με τον αντιπρόεδρο της Θετικής Φωνής στο ξενοδοχείο και φτιάχνουμε ένα πρόχειρο μπούσουλα ημέρας το οποίο ξαναβλέπω με ησυχία πριν ξεκινήσω. Με κερδίζει μια συζήτηση με θέμα «Μήπως ο ακτιβισμός έχει πεθάνει;». Πολύ συμπαθές πάνελ από χώρες με υψηλό βαθμό επικινδυνότητας για τους ακτιβιστές και τις ακτιβίστριές τους: Αίγυπτος, Τζαμάικα.
Η κουβέντα είναι πολύ ήρεμη, μετά τη χτεσινή εισβολή μας στο plenary session κανείς μάλλον δεν καταλαβαίνει γιατί γίνεται μια τέτοια συνάντηση που είναι σχεδόν προβοκατόρικη. Δίπλα μου στους θεατές ο Κάρστεν, φίλος από το HIV EUROPE, μέλος της Deutsche aids hilfe, μιας πολύ σημαντικής οργάνωσης στην Ευρώπη, που μας έδωσε και τα δικαιώματα χρήσης της καλοκαιρινής μας εκστρατείας στην Ελλάδα.
Όλα κυλάνε ήρεμα μέχρι που ένας ακτιβιστής από το Μεξικό θέτει ένα καίριο ερώτημα:
– Τι γίνεται όταν ακτιβιστές καλούνται από το κράτος να ασχοληθούν με θέσεις – κλειδιά στο θέμα της υγείας ή γενικά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Είναι κάτι που το θέλουμε; Μας ενδιαφέρει; Ή μας αποστειρώνει και μας «κοιμίζει»;
Ο Τζαμαϊκανός δίνει μια απάντηση στο ερώτημα που εδώ και καιρό με βάση τα όσα έχουν γίνει στην Act-up με την εμπλοκή μελών της στο ΚΕΕΛΠΝΟ με έχει προβληματίσει: «Νομίζω, χωρίς να παίρνω θέση για το αν είναι καλύτερο ή χειρότερο να μην έχουμε καμία σχέση με τους δημόσιους θώκους, ότι αν μας παρουσιάζεται η ευκαιρία να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να σκεφτούμε πολύ. Θα είχε ίσως και ενδιαφέρον να καλέσουμε σε μια συνάντηση τις υπόλοιπες οργανώσεις και να τους το ανακοινώσουμε, να ψάξουμε μαζί και σε τακτές βάσεις να διατηρούμε επικοινωνία για το πώς θα πετύχουμε τους στόχους μας χρησιμοποιώντας τη νέα θέση και όχι αφήνοντας να μας φάει το πρεστίζ ή η αίσθηση ότι επειδή είμαστε ή ήμασταν ακτιβιστές πριν το δημόσιο τα ξέρουμε όλα. Δεν πρέπει δευτερόλεπτο να χάσουμε την πεποίθηση ότι το κράτος δεν μας καλεί με καλή πίστη. Θέλει να μας απορροφήσει, να μας διαβρώσει, να μας αποπροσανατολίσει και αυτό εμείς δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Αν οι ακτιβιστές αποδεχθούν την πρόταση του κράτους τότε προτείνω σε καμία περίπτωση να μην χάσουν την επαφή τους και τη συνεργασία τους με τις άλλες οργανώσεις του χώρου, καθώς είναι πολύ πιθανό όλοι μαζί να βλέπουμε πράγματα που η εργασία μας στους δημόσιους χώρους σιγά σιγά μας αποτρέπει να τα δούμε.»
Συνέχεια στη σκυτάλη των προτιμήσεών μου κερδίζει λίγος χρόνος από τη συνέντευξη του Μπιλ Γκέιτς.
Είναι απίστευτο το ότι απέναντί μου κάθεται ο κολοσσός της πληροφορικής. Κι όμως ψελλίζει τη λέξη ανθρώπινα δικαιώματα, ψελλίζει τη λέξη funding χωρίς μορφασμό, χωρίς ίχνος συγκίνησης: για το Bill and Melinda Foundation τα νούμερα (με τα οποία άλλωστε ο ίδιος ξεκίνησε τη συζήτηση) έχουν παρόμοια σημασία είτε αφορούν πωλήσεις του προγράμματος πληροφορικής, με το οποίο σας γράφω, είτε αφορούν νέα κρούσματα. Στην παγκόσμια προσπάθεια όμως να εξοικονομηθούν ποσά από παντού είναι ένα κεφάλαιο επένδυσης στην αντιμετώπιση του HIV/AIDS. Αυτό δεν του το αμφισβητεί κανείς.
Στο LGBT networking αμέσως μετά.
Οι αρχές της Τζακάρτα είναι το θέμα συζήτησης, Θυμάμαι την Ντέμπορα Λαμπιγιό από την ILGA-Europe να μιλά στο ανθρωπιστικό φόρουμ πριν από δύο χρόνια στο ΕΜΠ για αυτό το ζήτημα. Πολλές, ωραίες και φρέσκες ιδέες για το πώς πρέπει να γίνουν γνωστές σε κάθε χώρα οι περίφημες αυτές αρχές. Η καινοτομία τους είναι ότι για πρώτη φορά όλες οι αφρικανικές χώρες μαζί με τις υπόλοιπες (και τις αραβικές) μέσω των ΜΚΟ τους ψήφισαν ένα συμπαγές κείμενο. Στο τραπέζι μεταφράσεις των αρχών μέχρι και στα αραβικά. Μήπως ήρθε η ώρα να μεταφραστούν και να τυπωθούν και στα ελληνικά; Any volunteer;
Τέλος στο περίπτερο της πρωτοβουλίας STOP AIDS NOW!
Εκεί με τον αντιπρόεδρο παρακολουθούμε ένα πρόχειρο τραπέζι ανταλλαγής που έστησε ο πρόεδρος της Θετικής Φωνής με πολύ σημαντικούς καλεσμένους ακτιβιστές και σκοπό τη διασαφήνιση του ρόλου της ECAB (http://www.eatg.org/ECAB). Δεδομένων των κακών συνθηκών που γίνεται η κουβέντα αλλά και του γεγονότος ότι την ηχογραφώ, οπότε και αργότερα θα την μελετήσω, παρατηρώ τους συμμετέχοντες και καταλήγω σε ένα σημαντικό συμπέρασμα από τη δουλειά όλης της μέρας: είναι πάρα πολύ σημαντικό να μπορούν οι υγιείς δυνάμεις της κάθε χώρας να συγγράφουν από κοινού το λεγόμενο shadow report αμέσως μόλις δουν ότι ο κρατικός φορέας που ασχολείται με το HIV/AIDS περνά στην UNAIDS παραπλανητικές πληροφορίες. Η Ελλάδα συνέταξε την επίσημη αναφορά το Μάρτιο αλλά δεδομένου ότι κόπηκε από τη διοίκηση του ΚΕΕΛΠΝΟ το κομμάτι των ΜΚΟ, πρέπει να ανασυγκροτηθούμε και να σταλεί άμεσα το δικό μας κομμάτι στην UNGASS.
Πίνω μια μπύρα σε παραπόταμο του Δούναβη, ακούω αυστριακή κλασσική μουσική και κλείνω εδώ για σήμερα.
Γράφει ο αντιπρόεδρος του συλλόγου:
Ένας φίλος από την Αθήνα επιμένει ότι θα πρέπει να γράψω κάτι και να το στείλω, για να το βάλει στο site μας. Δε ξέρω τι να γράψω.
Μετά από ώρες μέσα στις αίθουσες του συνεδρίου γέμισε το μυαλό μου με αριθμούς και στατιστικά που αφορούν το HIV. Είδα τόσες διαφάνειες που αισθάνθηκα την ανάγκη να βγω έξω να πάρω λίγο αέρα.
Αυτό το συνέδριο θυμίζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στον πολύχρωμο κόσμο, τους μεγάλους χώρους, τους εθελοντές και τα καρτελάκια που έχουμε κρεμασμένα στο λαιμό. Δεν είναι όμως το ίδιο. Όλος ο κόσμος εδώ είναι ένα χαμόγελο, μια φωνή, μια αγκαλιά, μια γροθιά.
Κάθομαι στο πάτωμα του Global Village με το laptop στα πόδια και γράφω. Δίπλα μου περίπτερα από διάφορες χώρες και ο κόσμος να περνάει. Sex Workers, Youth Generation, Women and AIDS support Network, Positive Living Association και καμιά ακόμα εκατοσταριά περίπτερα τριγύρω μου γεμάτα με αφίσες, κόσμο και φυλλάδια. Όλοι μιλάνε για το HIV, όλοι λένε ότι και τα άτομα που ζουν με HIV έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους. Όλοι λένε πως όλος ο κόσμος θα πρέπει να έχει πρόσβαση στα φάρμακα.
Οι οργανώσεις έχουν περίπτερα και μοιράζουν τα προγράμματα τους. Υπάρχουν θεατρικά, ομιλίες και συζητήσεις για τον HIV.
Οι φαρμακευτικές έχουν περίπτερα και διαφημίζουν τα φάρμακα τους.
Χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Πορτογαλία, η Ολλανδία, η Ζιμπάμπουε, η Αιθιοπία έχουν τα περίπτερα τους και δίνουν στον κόσμο τα σχέδια τους για την καταπολέμηση του AIDS, αφίσες, flyers και ένα σωρό άλλα αντικείμενα.
Για την Ελλάδα η συμμετοχή σε κάτι τέτοιο είναι στα όρια του φανταστικού. Όχι λόγω κρίσης. Δεν χρειάζονται πολλά χρήματα για να στηθεί ένα περίπτερο. Άνθρωποι που να το λέει η καρδούλα τους χρειάζονται.
 |
| Annie Lennox |
Σε λίγη ώρα είναι η πορεία μέσα στην πόλη από τους ανθρώπους που ζουν με HIV. Ο κόσμος έχει αρχίσει να φοράει τα πορτοκαλί μπλουζάκια του. Σε λίγη ώρα θα σταθούμε όλοι μαζί δίπλα στο Δούναβη. Θα ήταν ηλίθιο να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε το ποτάμι.
Το μόνο πράγμα που θα θέλαμε να του ζητήσουμε είναι να μας αγαπήσει και να μας σεβαστεί, όπως το αγαπάμε και το σεβόμαστε εμείς.
Γράφει μέλος του συλλόγου:
Vienna calling
Ενδιαφέρον για μένα είχαν μέχρι στιγμής:
1. Το δορυφορικό της Αbbott. Επειδή το Kaletra πέφτει σε πωλήσεις, έχουν ρίξει το ενδιαφέρον τους σε θέματα στα οποία φαίνεται πως το Kaletra είναι καλύτερο, όπως τα νευρο-ψυχιατρικά θέματα που ενδιαφέρουν πάρα πολύ τόσο τους γιατρούς, όσο και τους ασθενείς.
Μίλησε πρώτος ο Michael Cater, άτομο με hiv από το Ηνωμένο Βασίλειο για την εμπειρία του (positive apo to 1991).
Ακολούθησε η δρ. Susan Fiscus από τις ΗΠΑ που μίλησε για τα πειράματα που κάνουν μετρώντας το ιικό φορτίο σε διάφορα σωματικά υγρά, εκτός του αίματος. Το συμπέρασμα από αυτά που είπε είναι πως σημασία πιθανόν να έχει η μέτρηση ιικού φορτίου στο εγκεγαλονωτιαίο υγρό, δηλαδή σε ότι αφορά το κεντρικό νευρικό σύστημα (ίσως παίζει ρόλο στην άνοια και σε πιο ήπιες διαταραχές), στα γεννητικά υγρά σε ότι αφορά το θέμα του οικογενειακού προγραμματισμού και της τεκνοποίησης όπως και στο μητρικό γάλα. Φαίνεται πως δεν έχει κανένα νόημα να μετρήσει κάποιος ιικό φορτίο στα ούρα και στο σάλιο γιατί είναι πολύ μικρός ο αριθμός και το ιικό φορτίο είναι μη ανιχνεύσιμο σε αυτά τα υγρά.
Τρίτος μίλησε ένας καθηγητής ψυχιατρικής από ΗΠΑ, ο Igor Grant που έδωσα μια τέλεια επιστημονικά ομιλία σχετικά με τα συμπτώματα από το κεντρικό νευρικό σύστημα και την ψυχική σφαίρα.
- Φταίει για όλα αυτά ο ιός;
- Φταίνε τα φάρμακα;
- Φταίει που δεν πάνε τα φάρμακα στο ΚΝΣ;
Αυτό που μου έμεινε είναι πως η hiv άνοια δεν είναι καθόλου συχνό πράγμα ΑΛΛΑ είναι πολύ συχνότερες ηπιότερες διαταραχές που συχνά οι γιατροί δεν τις παίρνουν είδηση.
Και τέλος μίλησε ο καθηγητής Jurgen Rockstroh (μεγάλη μορφή και δηλωμένος gay) ο οποίος δεν είπε κάτι αξιοσημείωτο.
2. Πολλά session ειχαν σαν θέμα τις κακοήθειες, κάτι που συζητιέται έντονα πολλά χρόνια. Το ξέρουνε ότι υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα στους οροθετικούς να αναπτύξουν καρκίνο και πιο πολύ λεμφώματα hiv. Τίπορα ιδιαίτερο εδώ.
3. Το session για τα εμβόλια κατά του hiv.
Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Δεν ακούσαμε κάτι αισιόδοξο. Το νωρίτερο σε 6 χρόνια θα έχουμε κάτι αποτελεσματικό, αν όλα πάνε καλά, που δεν το βλέπω.
Από τις προηγούμενες μελέτες όμως βγάλαμε συμπεράσματα που θα βοηθη΄σουν, παρόλο που απέτυχαν. Αυτό που ξέρουμε, είναι πλέον ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός κυτταρικής και χημικής ανοσίας για να βγει κάτι επιτυχημένο, δηλαδή και αντισώματα και T-cell εμβόλια.
4. Επόμενο πολύ ενδιαφέρον θέμα που παρακολούθησα, ήταν αυτό της έλλειψης βιταμίνης D.
Παρουσιάστηκαν 6 εργασίες: 4 από ΗΠΑ, 1 από Ηνωμένω Βασίλειο και 1 από Ιταλία. Στα αποτελέσματα δεν συμφωνούσαν όλες οι εργασίες, πιθανώς γιατί αφορούσαν εντελώς διαφορετικές περιοχές σε ότι αφορά το κλίμα και τις διαφορετικές συνήθειες. Υπάρχει ακόμα πολύ σκοτάδι για αυτό το θέμα, αλλά είναι κάτι που άρχισε να απασχολεί πολύ την επιστημονική κοινότητα.
5. Το άλλο πολύ ενδιαφέρον θέμα ήταν αυτό της αντιρετροϊκής αγωγής για την πρόληψη, τη γνωστή PEP και σαν αγωγή στους ήδη οροθετικούς. Και εκεί φαίνεται πως δεν είναι σαφή τα πράγματα και ακόμα το ψάχνουν. Το πιο μοντέρνο βέβαια είναι το θέμα της PrEP. Θα αρχίσει στο τέλος του χρόνου μια μεγάλη μελέτη που θα εξετάσει αυτό το θέμα. Δηλαδή να δούμε αν η ART βοηθάει στην πρόληψη, αν πρέπει να χορηγείται συνεχώς, ή αν αρκεί μόνο η χορήγηση πριν τη σεξουαλική επαφή, ποια φάρμακα πρέπει να χρησιμοποιούνται, κλπ. Πάνω στο τελευταίο κομμάτι φαίνεται πως οι PIs παρόλο που στο αίμα είναι αποτελεσματικοί, δηλαδή το ιικό φορτίο γίνεται ανιχνεύσιμο, στα γεννητικά υγρά δεν συμβαίνει το ίδιο. Από την άλλη δεν ξέρουμε αν ένα ελαφρώς ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο στα γεννητικά υγρά σημαίνει απαραίτητα και μεταδοτικότητα του ιού. Επίσης στα πλαίσια της PrEP, εκτός από την από στόματος αγωγή, έχουμε και την τοπική αγωγή στον γυναικείο κόλπο και στον πρωκτό. Εκεί χρησιμεύει και αυτό το καινούργιο gel που ίσως μειώνει τη μετάδοση, δηλαδή το gel με truvada στο νινί που μειώνει κατά 39% την πιθανότητα μετάδοσης. Αυτό χωράει πολύ αμφισβήτηση βέβαια γιατί πρέπει να δούμε πως σχεδιάστηκε αυτή η μελέτη που έβγαλε το αποτέλεσμα και αν έχει στατιστική σημασία.
 |
| Nikos Dedes |
Αυτή τη στιγμή μιλάει στο συνέδριο ο πρόεδρος της Θετικής Φωνής, με άλλους 4 στο πάνελ συζήτησης, για το ίδιο θέμα.
Slides
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαστε σε ένα κρίσιμο κόμβο για την αντιμετώπιση του hiv/aids και των λοιπών ασθενειών που πλήττουν τους ανθρώπους που ζουν με HIV αλλά και γενικότερα τα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή. Θα έπρεπε να είμαστε πολύ πιο μπροστά στους στόχους μας αλλά αυτό δεν έχει γίνει. Πάντα όμως έτσι συμβαίνει.
Η ανθρωπότητα κινείται από στόχους σε στόχους πετυχαίνοντας πολλά, αν όχι το 100% τους, και κυρίως πετυχαίνοντας να μετρά λιγότερες απώλειες, να βελτιώνει την πρόσβαση στη θεραπεία και να ρίχνεται σε καθημερινή μάχη εναντίον του στίγματος. Αυτό το τελευταίο σημείο είναι νομίζω πολύ σημαντικό και θα πρέπει κι εμείς ως χώρα να εστιάσουμε.
Σαφώς θα πάμε μπροστά με τα όσα έχουμε σήμερα ήδη προγραμματίσει ως Θετική Φωνή: τις ημερίδες μας, τις εκστρατείες μας, τις παρεμβάσεις μας, τις παραγωγές βιβλίων μας, τις πιέσεις μας στα υπουργεία και την ενδυνάμωση της ελληνικής διακομματικής ομάδας βουλευτών.
Αν και έχουμε πάρα πολλά να κάνουμε, η κατεύθυνσή μας είναι η σωστή.
Τελευταία μέρα του συνεδρίου σήμερα.
Το στάδιο έχει ερημώσει…
Έχουν μείνει 5 ψυχές…
Οι αίθουσες του συνεδρίου μαζεύονται…
Τα περίπτερα έχουν αποσυναρμολογηθεί…
Θέλουμε όλοι να φύγουμε…
Αντί ανταπόκρισης, ο πρόεδρος της Θετικής Φωνής μας έστειλε μια φωτό από το κινητό του με τους αριθμούς που δείχνουν το μέγεθος του 18ου Παγκόσμιου συνεδρίου για το AIDS της Βιέννης.
Ραντεβού σε 2 χρόνια στην Ουάσιγκτον των Η.Π.Α.