Η «ΘΕΤΙΚΗ ΦΩΝΗ» ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

O Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδας εκφράζει τη θλίψη και τον έντονο προβληματισμό του για την αυτοκτονία οροθετικού κρατούμενου στο νοσοκομείο «Άγιος Παύλος» των φυλακών Κορυδαλλού.

Πρόκειται για τοξικοεξαρτημένο άτομο ηλικίας 31 ετών ο οποίος μάλιστα επρόκειτο να απολυθεί σε λίγες ημέρες. Η υγεία του επιδεινώθηκε την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου. Μεταφέρθηκε σε ειδικό κελί μέχρι τη μεταφορά του σε εξωτερικό νοσηλευτικό ίδρυμα και βρέθηκε εκεί νεκρός λίγο αργότερα.

Η αυτοκτονία ενός κρατουμένου ομολογεί μία αλληλουχία πράξεων, παραλείψεων και δύσκολων συνθηκών για τις οποίες υπάρχουν ευθύνες. Παρά την ουσιαστική προσπάθεια που συντελείται από τη διοίκηση και την κοινωνική υπηρεσία του “Αγίου Παύλου”, η έλλειψη πόρων, η υποστελέχωση, η έλλειψη ψυχολόγων, η ανεπάρκεια στο πεδίο της μείωσης βλάβης και της απεξάρτησης, η προβληματική πρόσβαση σε υπηρεσίες πρόληψης και εξέτασης, επιβαρύνουν περαιτέρω τις συνθήκες διαβίωσής των κρατουμένων και απειλούν την υγεία και τη ζωή τους.

Στο πλαίσιο αυτό, η «Θετική Φωνή» επίμονα υποστηρίζει τις παρακάτω θέσεις:

  • – Θα πρέπει να αποσαφηνιστεί άμεσα η φυσιογνωμία και η αποστολή του νοσοκομείου «Άγιος Παύλος». Η δημόσια δέσμευση του Υπουργείου Υγείας για την ένταξη του ιδρύματος στο Εθνικό Σύστημα Υγείας το Φεβρουάριο του 2015 παραμένει ανεκπλήρωτη δύο χρόνια μετά.
  • – Απαιτείται αξιολόγηση των αναγκών σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και κάλυψη των αντίστοιχων οργανικών θέσεων.
  • – Απαιτείται η προμήθεια ιατρικού εξοπλισμού και η δημιουργία αποτελεσματικών δομών παροχής φροντίδας.
  • – Θα πρέπει να διαχωριστούν οι νοσηλευόμενοι κρατούμενοι ανάλογα µε την γενικότερη κατάσταση της υγείας τους.
  • – Θα πρέπει τέλος να ενισχυθούν οι παρεμβάσεις για τη διαφύλαξη της ψυχικής υγείας και την αντιμετώπιση του προβλήματος της τοξικοεξάρτησης στα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας. Η μονομερής εφαρμογή κατασταλτικών και περιοριστικών μέσων έχει αποτύχει. Απαιτούνται ολιστική προσέγγιση και συνδυαστικές πολιτικές για την απεξάρτηση, τη μείωση βλάβης, την ψυχολογική υποστήριξη και την αντιμετώπιση των στερητικών συμπτωμάτων των κρατούμενων χρηστών ουσιών, με επιστημονικό τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη την παράλληλη εξάρτηση από διαφορετικές ουσίες.