Σύμφωνα με το UNAIDS, σε παγκόσμιο επίπεδο κάθε μέρα 460 κορίτσια στην εφηβική ηλικία μολύνονται από τον ιό HIV και κάθε εβδομάδα 350 πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με το AIDS.
Οι παθήσεις που σχετίζονται με το AIDS παραμένουν επίσης η κύρια αιτία θανάτου για γυναίκες ηλικίας 15-49 ετών παγκοσμίως. Το 2017, το 66% των νέων διαγνώσεων HIV μεταξύ των 10 και 19 ετών αφορούσε σε γυναίκες.
Τα παραπάνω στατιστικά δεδομένα του UNAIDS, περιγράφουν ένα φαύλο κύκλο ανισοτήτων, έμφυλης βίας και νοσηρότητας, ο οποίος επιτείνεται από τη σεξουαλική εκμετάλλευση, τη χρήση ψυχοδραστικών ουσιών και τις συνθήκες ακραίας φτώχειας. Ωστόσο, οι προσπάθειες για την οριστική αντιμετώπιση του AIDS υπονομεύονται όταν δεν αναπτύσσονται στη στέρεη βάση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ευρύτερα και της ισονομίας των γυναικών ειδικότερα.
Το διεθνές δίκαιο παρέχει στους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των νεαρών γυναικών και των εφήβων κοριτσιών, το δικαίωμα πρόσβασης σε υπηρεσίες για την προστασία της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής τους υγείας. Ωστόσο, 45 χώρες σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να έχουν νόμους που απαιτούν από άτομα ηλικίας κάτω των 18 ετών να έχουν τη συγκατάθεση των γονέων τους προκειμένου να εξεταστούν για HIV.
Η γυναίκα πρέπει να έρθει στο επίκεντρο στην πράξη. Πρωταρχικά μέσα από την παιδεία και τα εκπαιδευτικά συστήματα, μέσα από την καθολική πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, τη ριζική αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και την εξάλειψη πρακτικών που αμφισβητούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών, μέσα από την υιοθέτηση μίας ανθρωποκεντρικής θεώρησης που θα αποτινάξει το παραμορφωτικό πρίσμα της πατριαρχίας, μπορούμε να οικοδομήσουμε περισσότερο συμπεριληπτικές κοινωνίες, αποδίδοντας στη γυναίκα τη θέση που της αξίζει.
Χωρίς ευχολόγια, αλλά με πράξεις.