Στις 13 Απριλίου ήταν η μέρα της πρότασης του εισαγγελέα για τους κατηγορούμενους στην υπόθεση του Ζακ.
Ο εισαγγελέας προτείνει την ενοχή των δύο βασικών κατηγορούμενων για την πρόκληση θανατηφόρας σωματικής βλάβης, αλλά απαλλάσσει τους αστυνομικούς, γιατί αφού η βία τους δεν ήταν θανατηφόρος, τότε σίγουρα ήταν δικαιολογημένη.
Βγαίνουν λάδι οι αστυνομικοί από κατηγορία για χρήση υπερβολικής βίας; Ανήκουστο.
Την ίδια μέρα και εντελώς συμπτωματικά είδα το συγκλονιστικό φινάλε του “It’s a Sin”, εκεί που η φίλη του γκέι αγοριού που πέθανε από AIDS, τα βάζει με τη μάνα του και της φωνάζει “Πέθανε εξαιτίας σου. Όλοι πέθαναν εξαιτίας σου”. Γιατί δεν τον αγάπησε και δεν τον αποδέχτηκε ποτέ και ντροπιασμένος έψαχνε για αγάπη και αποδοχή από κρεβάτι σε κρεβάτι. Πόσα γκέι αγόρια να έχουν νιώσει αυτή τη ντροπή, την ενοχή, ότι είναι ανεπιθύμητα από τους ίδιους τους γονείς;
Όταν είπα στη δική μου μητέρα ότι ένας άντρας θέλει να με παντρευτεί, η απάντηση ήταν “δε θέλω να ξέρω”. Αλλά θέλησε να μάθει πού θα γίνει αυτό το… “πράγμα”, έτσι το είπε. “Στην Αγγλία” της είπα. “Γιατί στην Αγγλία;” θέλει να μάθει.
“Γιατί στην Ελλάδα δεν μπορώ να παντρευτώ, γιατί μου το απαγορεύουν ενήλικες σαν κι εσένα”.
Πόσοι ενήλικες άραγε να έχουν σπρώξει τα παιδιά τους μακριά επειδή είναι γκέι; Πόσοι γκέι άραγε να έχουν χάσει τη ζωή τους από χέρι (ή από πόδι) ενηλίκων; Των ενηλίκων εκείνων που επιτρέπεται να κάνουν παιδιά, που επιτρέπεται να υιοθετούν παιδιά, που επιτρέπεται να παντρεύονται και δεν έχουν την παραμικρή ιδέα πώς είναι να μην έχεις αυτά τα δικαιώματα. Που στους γάμους των άλλων είναι όλο χαρά και αγκαλιές και ευχές και δώρα και γλέντια, αλλά στον δικό σου τον γάμο είναι “δεν θέλω να ξέρω”.
Έκατσα χτες και μέτρησα απώλειες. Τον Βαγγέλη, που χάθηκε στα χέρια άνανδρων ανδρών και ανεύθυνων ενηλίκων. Τον Ζακ, που χάθηκε στα πόδια ενηλίκων που την είδαν υπερασπιστές της πατρίδας. Εκείνο το παιδί που πήδηξε από το μπαλκόνι του σχολείου του γιατί ήταν γκέι και το είχαν μάθει όλοι. Εκείνα τα αγόρια στην Ιταλία που αυτοκτόνησαν το ένα μετά το άλλο γιατί ήταν γκέι και τα κορόιδευαν στο σχολείο. Στα σχολεία των ενηλίκων. Πάντα το γκέι αγόρι να σκοτώνεται, γιατί το κοροϊδεύουν. Πάντα οι αστυνομικοί να σπάνε στο ξύλο τις τρανς και τις σεξεργάτριες. Πάντα οι άντρακλες των σπηλαίων να δέρνουν αδερφές, γιατί τους χαλάνε τη μάτσο αισθητική. Πάντα κάποιο ΛΟΑΤΚΙ άτομο να χάνει τη ζωή του, έχεις ακούσει ποτέ “Αδερφή χτύπησε μπάτσο”;
Και συνεχίζεται η βία και η κακοποίηση και οι σκοτωμοί και οι ενήλικες σταυροκοπιούνται ανακουφισμένοι που τέτοιο κακό δεν τους βρήκε και ο γιος τους είναι… κανονικός. Κι αν συμβεί το κακό και ο γιος βγει αδερφή, η μάνα δε μιλάει, το σόι δε μιλάει, ο δάσκαλος δε μιλάει. Αλλά όσο οι ενήλικες δε μιλάνε, η αστυνομία θα δέρνει, η ματσίλα θα δέρνει, ο έρμος ο μπαμπάς στην Κάρπαθο θα πεθαίνει από ντροπή, ο Κούγιας θα ξεφτιλίζει, ο Σεφερλής θα το τερματίζει και θα μετράμε νεκρές αδερφές και τρανς και γυναίκες βιασμένες και σκοτωμένες από άντρακλες.
Και θα συνεχίσουμε να τρέχουμε στους ψυχιάτρους, στερημένοι από αγάπη και αποδοχή, να παλεύουμε όλη μας τη ζωή να αγαπήσουμε τους εαυτούς μας κι εσύ να κλωτσάς, να δέρνεις, να σκοτώνεις, γιατί θίχτηκε ο ανδρισμός σου. Και να ζούμε κρυφές ζωές, για να μην ταραχτείς εσύ, για να μη φάμε ξύλο, για να μην απολυθούμε, για να μη μας πιάσει στο στόμα του ο κόσμος και το μάθουν οι γονείς μας, δεν πάτε να πνιγείτε όλοι οι ενήλικες;
Και να βγαίνουν μετά οι άνθρωποι στην εξουσία και να σου λένε τι γαμάτη ποιότητα ζωής έχουμε.
– Αντώνης Παπάζογλου, μέλος της Θετικής Φωνής
Διαβάστε ακόμη την ανάλυση του Ν. Αλιβιζάτου: “Η δίκη του Ζακ και η πλημμελής εκπαίδευση αστυνομικών“
Διαβάστε εδώ τη σχετική ανακοίνωση της Θετικής Φωνής και τις δηλώσεις των συνηγόρων της οικογένειας του Zακ Κωστόπουλου: “Απαιτούμε την απόδοση δικαιοσύνης για τον Ζακ Κωστόπουλο”
Φωτογραφία: με την ευγενική παραχώρηση του Alexandros Katsis