16 Απριλίου 2015
Ένα νέο περιστατικό απόλυσης οροθετικού εργαζομένου επαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα των διακρίσεων που υφίστανται στον εργασιακό τομέα οι άνθρωποι που ζουν με ΗΙV και επιλέγουν ή αναγκάζονται από τις συνθήκες, να αποκαλύψουν την κατάσταση της υγείας τους ως προς τον ιό.
Σύμφωνα με το περιεχόμενο της αγωγής που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών πριν από λίγες ημέρες, μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές εταιρείες στην Ελλάδα, προέβη σε απόλυση ενός εργαζομένου της, όταν εκείνος προσκόμισε τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για τη χορήγηση αναρρωτικής άδειας, όπου αναγραφόταν ως αιτιολογία η νόσος HIV. Ο ενάγων εργαζόταν επί μία δεκαετία στη συγκεκριμένη εταιρεία, διάστημα κατά το οποίο ήδη ζούσε με τον ιό και ποτέ δεν αμφισβητήθηκε η υπευθυνότητα και ο άριστος τρόπος εκτέλεσης των καθηκόντων του, αντίθετα λόγω της υποδειγματικής εργασίας του είχε προαχθεί σε θέση διευθυντή. Αμέσως μετά τη γνωστοποίηση των αποτελεσμάτων των εξετάσεών του στην εταιρεία, ενημερώθηκε από το αρμόδιο τμήμα προσωπικού, να παραλάβει την απόλυσή του, χωρίς καμία αιτιολόγηση που να συνδέει την απόφαση απόλυσης με αδυναμία ή ανικανότητα να εκτελέσει τα καθήκοντά του. Η κίνηση αυτή αποτέλεσε μία αδικαιολόγητη διάκριση εναντίον του, παραβιάζοντας ταυτόχρονα όχι μόνο το εθνικό δίκαιο, αλλά και τους θεμελιώδεις συνταγματικούς και υπερεθνικούς κανόνες που διέπουν την απαγόρευση διακρίσεων.
Σημειώνεται πως από την άσκηση των καθηκόντων του ενάγοντος δεν προέκυπτε καμία απολύτως πιθανότητα μετάδοσης του ιού HIV, λόγω και της φύσης της εργασίας του. Γίνεται επομένως σαφές πως η καταγγελία της σύμβασής του, στο μέτρο που βασίσθηκε αποκλειστικά και μόνο στο φόβο για ενδεχόμενη μετάδοση του ιού ή για αδυναμία εκτέλεσης των καθηκόντων του λόγω της οροθετικότητας, συνιστά καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος του εργοδότη και αποτελεί αδικαιολόγητο στιγματισμό και διάκριση που απαγορεύεται από το ελληνικό Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή», στο πλαίσιο της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ανθρώπων που ζουν με HIV, έχει αναλάβει τη νομική συμπαράσταση του ενάγοντος και τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης. Κάθε άτομο που ζει με HIV/AIDS έχει αναφαίρετο δικαίωμα να παραμένει ισότιμο μέλος της κοινωνίας, με ίσες ευκαιρίες και στον εργασιακό τομέα. Μόλις πριν δύο χρόνια με απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα δικαιώνοντας υπάλληλο που απολύθηκε επειδή αποκαλύφθηκε η οροθετικότητά του στον εργοδότη του, σε αντίθεση με την απόφαση που είχε εκδώσει ο Άρειος Πάγος, ο οποίος είχε δικαιώσει τον εργοδότη. Ανάλογα περιστατικά μας υπενθυμίζουν πως πρέπει να παραμένουμε σε επαγρύπνηση αναφορικά με τις διακρίσεις που υφίστανται τα οροθετικά άτομα στον εργασιακό τομέα, οι οποίες παραμένουν έντονες και επιτείνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και το στίγμα.
