27 Φεβρουαρίου 2018
Πριν από λίγες ημέρες, με δημόσια ανακοίνωσή τους οι Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης του 18 Άνω γνωστοποίησαν την περίπτωση σύλληψης μιας κοπέλας που συνελήφθη για ανεκτέλεστη σε βάρος της ποινή που αφορούσε αδικήματα (κλοπές) που η ίδια φέρεται να έχει τελέσει στο παρελθόν προς απόκτηση ψυχοδραστικών ουσιών. Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε που η Ευαγγελία βρισκόταν στη χρήση μέχρι την ημέρα σύλληψής της, είχε καταφέρει να συμμετάσχει σε πρόγραμμα απεξάρτησης για βρει την σωματική, ψυχική και κοινωνική ευεξία της. Την ημέρα της σύλληψής της βρισκόταν ήδη στη φάση της κοινωνικής επανένταξης του θεραπευτικού προγράμματος του άνω φορέα.
Τούτο είχε ως αποτέλεσμα πολλαπλώς την καταστρατήγηση του νόμου που προτάσσει τη θεραπεία του χρήστη και απαιτεί από το Δικαστήριο που εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση να αναστείλει την εκτέλεση των στερητικών της ελευθερίας και των χρηματικών ποινών προσώπου που παρακολουθεί εγκεκριμένο κατά νόμο θεραπευτικό πρόγραμμα εκτός σωφρονιστικών καταστημάτων, αν οι ποινές αυτές αφορούν πράξεις που τελέστηκαν πριν από την εισαγωγή του διωκομένου στο θεραπευτικό πρόγραμμα, εφόσον βεβαιώνεται από τον υπεύθυνο του προγράμματος η συνεπής παρακολούθηση του εκ μέρους του διωκομένου (άρθρου 32 § 1 εδ. Α νόμου 4139/2013). Και τούτο διότι η παρακώλυση των θεραπευτικών διαδικασιών σαμποτάρει τις επανενταξιακές διαδικασίες και πλήττει βάναυσα τον ευάλωτο και εύθραυστο ψυχισμό, καθώς επίσης και τη σωματική υγεία των ανθρώπων που παλεύουν υπό αντίξοες συνθήκες να επαναπροσδιορίσουν την ύπαρξη τους.
Υποτίθεται ότι ζούμε σε μία ευρωπαϊκή χώρα που αναγνωρίζει την κοινωνική και πολιτική αξία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επικαλούμενη τα όσα διακηρύσσουν τα διεθνή και εγχώρια κείμενα για την προστασία τους. Σε όλες τις ανωτέρω διατάξεις η υγεία και το δικαίωμα στη θεραπεία αναγνωρίζονται ως από τα πλέον θεμελιώδη δικαιώματα που οφείλει το Κράτος και η Δικαιοσύνη να διαφυλάσσει ως κόρη οφθαλμού. Η ιστορία, όμως, της Ευαγγελίας Γ. δεν είναι απλά γνωστή και χιλιοειδωμένη. Παίζεται συχνά, με διαφορετικό κάθε φορά όνομα, μέσα στις δικαστικές αίθουσες, τα εισαγγελικά γραφεία, τα σωφρονιστικά καταστήματα, τα κέντρα υποκατάστασης και απεξάρτησης, τα σημεία όπου «διαλέγουν» να συχνάζουν όσοι κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών. Τις επιπτώσεις της προς το παρόν τις βλέπουμε ανάγλυφες στα πρόσωπα των θεραπευτών, των συγγενών και φίλων, των ανθρώπων που πλήττονται περισσότερο από τις κατασταλτικές πολιτικές για τα ναρκωτικά και παλεύουν να ορθοποδήσουν με τις δικές τους δυνάμεις και τέλος σε ό,τι έχει απομείνει στην Ευαγγελία την ίδια. Και ανάμεσά μας βέβαια και ας έχουμε επιλέξει ως κοινωνία να παριστάνουμε ότι δεν μας αφορούν ή δε μας αγγίζουν.
Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα για κάποιους η Ευαγγελία αντιπροσώπευε το όνειρο μιας μακράς και δύσκολης προσπάθειας που άξιζε πολύ τον κόπο. Σήμερα δίπλα στο όνομά της υπάρχει πλέον μόνο ένας ακόμα αριθμός δικογραφίας. Η λέξη άνθρωπος έχει σβηστεί. Ελπίζουμε όχι και μέσα της.
Ως οργανώσεις μέλη της Πλατφόρμας για τις Ψυχοδραστικές Ουσίες, και δεδομένης της πιστής παρακολούθησης του προγράμματος του 18ΑΝΩ από την Ευαγγελία, όπως αυτή βεβαιώνεται από τον υπεύθυνο της Μονάδας, ζητάμε να εφαρμοστεί ο νόμος και να ανασταλεί η εκτέλεση της ποινής της στέρησης της ελευθερίας που της έχει επιβληθεί, καθώς τυχόν σε βάρος της χρηματικών ποινών. Ευελπιστούμε πως στο μέλλον δεν θα γίνουμε μάρτυρες παρόμοιων περιστατικών και προς αυτήν την κατεύθυνση κρίνουμε απαραίτητη τη σωστή ενημέρωση και κατάρτιση των αρχών επιβολής του νόμου αναφορικά με τη σωστή εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας στην πράξη, απαλλαγμένη από παρερμηνείες, με επίκεντρο την υποστήριξη και όχι την τιμωρία.
