28 Σεπτεμβρίου 2019
Την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020 το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών συγκροτήθηκε από τον/την Δικαστή ώστε να εκδικάσει την υπόθεση ενός ατόμου που απολύθηκε -όπως ισχυρίζεται- από μεγάλη αεροπορική εταιρία, λόγω της οροθετικότητας του. Αφού υπεβλήθη ο ενάγων σε προβλεπόμενη αεροιατρική εξέταση, ο ιατρός, παραθέτοντας τα αποτελέσματα των ορολογικών του εξετάσεων, αποφάνθηκε ότι έπασχε από HIV και τον έκρινε ακατάλληλο να εκτελεί με ασφάλεια τα καθήκοντα του ιπτάμενου φροντιστή, χαρακτηρίζοντας την εν λόγω ανικανότητα του μόνιμη.
Η εναγόμενη (αεροπορική εταιρία) ισχυρίστηκε πως επέλεξε να καταγγείλει την σύμβαση εργασίας του εναγόντος καθώς δεν πέρασε την αεροιατρική εξέταση που είναι απαραίτητη για όλους τους υπαλλήλους σε αυτή τη θέση εργασίας. Ο ενάγων, από την άλλη ισχυρίστηκε πως η σύμβασή του καταγγέλθηκε άδικα καθώς θα μπορούσε να συνεχίσει να ανταποκρίνεται στα εργασιακά του καθήκοντα. Επίσης, καταγγέλει πως η εναγόμενη δεν έλεγξε το ενδεχόμενο απασχόλησης του σε άλλη θέση εργασίας.
Στο δικαστήριο παρουσιάστηκε ως μάρτυρας, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος, Νικόλαος Δέδες και κατέθεσε πως ο HIV δεν μπορεί να αποτελεί προυπόθεση για πρόσληψη ούτε λόγο για απόλυση, καθώς και οι προσκομιζόμενες ιατρικές εξετάσεις του εναγόντος, σύμφωνα με τις οποίες, η κατάσταση της υγείας του βαίνει διαρκώς βελτιούμενη, δεν αρκούν για να αποδείξουν πλήρως την ανικανότητα του ενάγοντος προς παροχή της συγεκριμένης εργασίας για την οποία είχε προσληφθεί.
Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η καταγγελία της σύμβασης από την αεροπορική εταιρία δεν στηρίχθηκε αποκλειστικά στην οροθετικότητα του, αλλά στο ότι αυτός, λόγω της ασθένειας του κρίθηκε ιατρικά ακατάλληλος για την άσκηση των εργασιακών του καθηκόντων που του είχαν ανατεθεί με τη σύμβαση εργασίας, προϋπόθεση για την ισχύ της οποίας αποτελεί ο κάτοχος της να διαθέτει πιστοποιητικό υγείας που εκδίδεται σύμφωνα με το κανονισμό χορήγησης πιστοποιητικού υγείας (π.δ. 1/2006 και π.δ. 247/2002). Επίσης, δεν αποδείχθηκε ότι ο ίδιος ζήτησε από την αντίδικό του να τον μετακινήσει σε άλλη θέση, ούτε ότι κατά το χρονικό εκείνο σημείο, υπήρχαν στην εταιρία κενές θέσεις εργασίας, τέτοιας, μάλιστα φύσης, αντικειμένου και είδους, στις οποίες ο ενάγων θα μπορούσε να απασχοληθεί με τα προσόντα που διέθετε και για την κάλυψη των οποίων, συγχρόνως, δεν απαιτείτο να κατέχει πιστοποιητικό υγείας.
Ως αποτέλεσμα για όλους τους παραπάνω λόγους, το δικαστήριο επέρριψε την αγωγή και καταδίκασε τον οροθετικό στα δικαστικά έξοδα της αεροπορικής εταιρίας, τα οποία όρισε στο ποσό των 1.600 ευρώ. Ένα ποσό που ανέλαβε ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος “Θετική Φωνή”.
Ο Δικηγόρος του ενάγοντος άσκησε έφεση και τα δικαστικά έξοδα θα καλυφθούν εξ ολοκλήρου από τη Θετική Φωνή.
