4 Μαΐου 2022
Αθήνα, 4 Μαΐου, 2022
ΠΡΟΣ: Κύριο Βασίλη Πλειώτα, Εισαγγελέα Αρείου Πάγου
Κύριε Εισαγγελέα
Ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος “Θετική Φωνή” εκφράζει έντονη ανησυχία για τις συμβολικές και ουσιαστικές επιπτώσεις της χθεσινής απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών στη δίκη για το φόνο του Ζακ Κωστόπουλου, μέλους και συνεργάτη της Θετικής Φωνής. Συνυπογράφουμε την αίτηση για άσκηση έφεσης εκ μέρους του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνσι (ΕΠΣΕ), την οποία και παραθέτουμε και σας καλούμε να ενεργήσετε με αίσθηση καθήκοντος.
Η σχετική αίτηση του ΕΠΣΕ:
Χθες, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών στη μεγάλου δημόσιου και διεθνούς ενδιαφέροντος δίκη για το φόνο του ακτιβιστή ΛΟΑΤΚΙ+ και μέλους του ΕΠΣΕ Ζακ Κωστόπουλου καταδίκασε δύο πολίτες αλλά, με οριακή πλειοψηφία 4-3 (μειοψήφησε και η Πρόεδρος του Δικαστηρίου), αθώωσε τους κατηγορούμενους αστυνομικούς για το αδίκημα της θανατηφόρας σωματικής βλάβης, παρότι το θύμα ήταν στον έλεγχό τους άρα με βάση τη νομολογία του ΕΔΔΑ έπρεπε να υπάρξει αντιστροφή του βάρους απόδειξης, κάτι που προφανώς δεν έκανε η πλειοψηφία των συνέδρων.Για το λόγο αυτό, και με βάση το σκεπτικό της μειοψηφήσασας Προέδρου του Δικαστηρίου και δύο ενόρκων, παρακαλούμε να ασκηθεί έφεση κατά της αθωωτικής απόφασης για τους κατηγορούμενους αστυνομικούς ώστε να επανεξετασθεί σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση.
Ακολουθεί χθεσινή ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας και σχετικό με την υπόθεση και την τότε αθωωτική πρόταση της Εισαγγελέα για τους αστυνομικούς άρθρο του Καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου.
Δημοσιεύθηκε στις 3 Μαΐου 2022, 19:59
Αντιδρώντας στη σημερινή απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας που αθωώνει τέσσερις αστυνομικούς για την εμπλοκή τους στον θάνατο του ΛΟΑΤΙ ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου, η Γλυκερία Αράπη, διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα, δήλωσε:
Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι παρά το υλικό που δείχνει την αστυνομία να χρησιμοποιεί άσκοπη βία για να συλλάβει τον Ζακ τη στιγμή που ο ίδιος κείτεται ετοιμοθάνατος στο έδαφος, κανένας αστυνομικός δεν λογοδότησε. Η σημερινή απόφαση είναι ένα ακόμη παράδειγμα στην Ελλάδα όπου τα θύματα άσκοπης χρήσης βίας και οι οικογένειές τους μένουν χωρίς δικαιοσύνη.
«Ο Ζακ Κωστόπουλος δεν θα ξεχαστεί. Έχει γίνει σύμβολο του αγώνα για μια κοινωνία ελευθερίας και ισότητας. Παίρνουμε προσωπικά τη βαρβαρότητα του παράλογου θανάτου του και την αδικία της σημερινής απόφασης. Ως απάντηση θα διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για να κάνουμε πραγματικότητα το όραμα του Ζακ: έναν κόσμο χωρίς προκαταλήψεις, στίγμα και ρατσισμό».
Ιστορικό
Ο Ζακ Κωστόπουλος, queer ακτιβιστής, drag artist και υπερασπιστής των ανθρώπινων δικαιωμάτων από την Ελλάδα, ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από δύο άντρες αφού μπήκε σε κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας. Μετά την επίθεση, πλάνα έδειξαν την αστυνομία να χρησιμοποιεί άσκοπη βία για να συλλάβει τον Ζακ ενώ ο ίδιος βρισκόταν ετοιμοθάνατος στο έδαφος. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, ο Ζακ πέθανε από τα πολλαπλά τραύματα που υπέστη.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν υπήρξαν αναφορές για σοβαρές ελλείψεις στην έρευνα της υπόθεσης.
Με σημερινή του απόφαση το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας έκρινε ένοχους δύο πολίτες για το αδίκημα της θανατηφόρας σωματικής βλάβης. Στους δύο άντρες επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δέκα ετών χωρίς αναστολή. Το δικαστήριο αθώωσε τους τέσσερις αστυνομικούς. Η Πρόεδρος και δύο από τους ενόρκους ζήτησαν να καταδικαστούν οι αστυνομικοί για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης.
Ν. Αλιβιζάτος: Η δίκη του Ζακ και η πλημμελής εκπαίδευση αστυνομικών
15.04.2022 • 09:46
Με τις αγορεύσεις των συνηγόρων της πολιτικής αγωγής και της υπεράσπισης ολοκληρώνεται αυτές τις ημέρες στο Μεικτό Ορκωτό η δίκη των τεσσάρων αστυνομικών και των δύο ιδιωτών που κατηγορούνται για τον φόνο του Ζακ Κωστόπουλου. Το φονικό είχε γίνει μέρα μεσημέρι, τον Σεπτέμβριο του 2018, στον πεζόδρομο της οδού Γλάδστωνος, κοντά στην Ομόνοια, στο κέντρο της Αθήνας.
Θυμίζω ότι οι μεν δύο ιδιώτες κατηγορούνται για θανατηφόρα σωματική βλάβη εις βάρος του θύματος, το οποίο ήταν άοπλο και είχε εγκλωβιστεί στο κοσμηματοπωλείο του πρώτου κατηγορουμένου, από το οποίο προσπαθούσε να διαφύγει συντρίβοντας με πυροσβεστήρα το διπλό τζάμι της βιτρίνας. Οι δε τέσσερις αστυνομικοί κατηγορούνται για τις σωματικές κακώσεις που προκάλεσαν με πολλαπλά χτυπήματα, στην προσπάθειά τους να συλλάβουν τον Ζακ, λίγα μέτρα παρακάτω. Hταν άλλο ένα περιστατικό που συνδύαζε το κοινωνικό λιντσάρισμα με την αστυνομική βία. Αυτή τη φορά, ωστόσο, πήρε μεγάλη δημοσιότητα λόγω του βιντεοληπτικού και του ηχητικού υλικού, που προέβαλαν εκείνες τις ημέρες όλες οι τηλεοράσεις και που έχει έκτοτε αναρτηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η τεχνολογία, συνεπώς, είναι εκείνη που έκανε τη διαφορά ανάμεσα στην υπόθεση του Ζακ και σε άλλα παρόμοια περιστατικά, τα οποία, ακόμη και όταν φτάνουν στο ακροατήριο, περνούν συνήθως απαρατήρητα.
Eχοντας ασχοληθεί στο παρελθόν με την τόσο συνηθισμένη ατιμωρησία αστυνομικών οργάνων που εμπλέκονται σε περιστατικά αστυνομικής βίας, μπορώ να βεβαιώσω ότι στην υπόθεση Ζακ, παρότι οι εμπλεκόμενοι αστυνομικοί είχαν έναν έμπειρο σε τέτοιες υποθέσεις συνήγορο –τον υπουργό σήμερα Θάνο Πλεύρη– η ΕΔΕ, που διατάχθηκε ευθύς αμέσως, ολοκληρώθηκε σχετικά σύντομα, με πρόταση μάλιστα να παραπεμφθούν στο αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο εννέα συνολικά αστυνομικοί, οι τέσσερις από τους οποίους με το ερώτημα της απόταξης. Στην πρώτη λοιπόν φάση της πειθαρχικής διαδικασίας, ο ταξίαρχος που την διεξήγαγε έκανε καλά τη δουλειά του. Δεν σημειώθηκαν, με άλλα λόγια, οι συνήθεις αβελτηρίες, τις οποίες είχε επισημάνει στο από 4.5.2020 πόρισμά της προς τον Μιχ. Χρυσοχοΐδη η υπό την προεδρία μου επιτροπή, την οποία ο τελευταίος είχε συγκροτήσει για το θέμα. Αρκεί, βεβαίως, να γίνει έγκαιρα και η πειθαρχική δίκη των εγκαλουμένων, μετά και ανεξάρτητα από την έκβαση της ποινικής.
Το στοιχείο τουναντίον που με εντυπωσίασε και που η «υπόθεση Ζακ» ανέδειξε στο πανελλήνιο είναι μια άλλη κακοδαιμονία της ΕΛ.ΑΣ., η οποία, παρά τις διαβεβαιώσεις των υπευθύνων όλων των κυβερνήσεων, τα τελευταία χρόνια, διαιωνίζεται. Αναφέρομαι στην πλημμελή εκπαίδευση των αστυνομικών. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του παραπεμπτικού βουλεύματος:
«Εξάλλου, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν προφανές σε κάθε παρευρισκόμενο στο συμβάν και όχι μόνο στους διαθέτοντες επαρκή εκπαίδευση και εμπειρία αστυνομικούς ότι το θύμα αντιμετώπιζε κίνδυνο υγείας του, αφού αιμορραγούσε και έφερε πολλαπλά τραύματα, ενώ, όταν κατόρθωσε να σηκωθεί και επιχείρησε να τρέξει κρατώντας ένα γυαλί, αμέσως άρχισε να εμφανίζει αστάθεια στη βάδιση και βρισκόταν σε κατάσταση σύγχυσης και αδυναμίας, με αποτέλεσμα να μη δύναται τη δεδομένη χρονική στιγμή να επιτεθεί σε τρίτους. Η δε νόμιμη σύλληψή του μπορούσε να επιτευχθεί ευχερέστερα και με ηπιότερα μέτρα […] σε σχέση με τη βία που εκδηλώθηκε […]».
Νομίζω ότι το ανωτέρω απόσπασμα μιλάει από μόνο του. Όταν επτά εκπαιδευμένοι αστυνομικοί και δύο ειδικοί φρουροί (τόσοι, επαναλαμβάνω, διώκονται πειθαρχικά) δεν είναι σε θέση να συλλάβουν έναν αιμόφυρτο πολίτη, εμφανώς ψυχολογικά βεβαρημένο, ο οποίος παραπατά, διερωτάται κανείς πώς θα αντιδρούσαν σε επιχειρησιακά πολύ δυσκολότερα περιστατικά. Η ευθύνη ανήκει προφανώς και στους ίδιους, αλλά και στην πολιτεία, που δεν φρόντισε να τους εκπαιδεύσει όπως επιβάλλουν οι σημερινές συνθήκες. Το υπογραμμίζει εμφαντικά και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου που, εδώ και είκοσι χρόνια, έχει καταδικάσει επανειλημμένα την Ελλάδα για περιστατικά ασύμμετρης και αδικαιολόγητης αστυνομικής βίας. Και μόνον η ανάγνωση των σχετικών αποφάσεων προκαλεί θλίψη για το επίπεδο μιας χώρας που θέλει να λέγεται συνταγματικά πολιτισμένη.
Δεν ανήκει, βεβαίως, στους δικαστές και στους ενόρκους του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών να καταδικάσουν την ΕΛ.ΑΣ. και την πολιτεία για την ελλιπή εκπαίδευση των αστυνομικών οργάνων. Η αθώωση, εν τούτοις, των εμπλεκομένων αστυνομικών, την οποία πρότεινε ο εισαγγελέας της έδρας, κινδυνεύει να διαιωνίσει το κακό. Μια αυστηρή καταδίκη τους, αν όχι για θανατηφόρα σωματική βλάβη, τουλάχιστον για επικίνδυνη, οφειλόμενη σε κραυγαλέα έλλειψη εκπαίδευσης και επαγγελματικής συνείδησης, ενδέχεται να φιλοτιμήσει όσους επιμένουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους.
* Ο κ. Ν. Κ. Αλιβιζάτος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
